Od Noriko do Hope

Nie miałam zamiaru cały czas się ukrywać przed innymi. Mój brat cały czas uważa, że jestem delikatna i chce mnie chronić. Postanowiłam, że wyjdę dziś na dwór bez jego wiedzy. Nic mu nie mówią wyszłam z domu. Na dworze było przyjemnie, mimo, że świeciło słońce.
- "Dobrze, że nie jestem wampirem." - pomyślałam. Wokoło było pełno osób, magicznych istot i zwierząt.
- Raczej nie powinnaś wychodzić w dzień. - usłyszałam głos za sobą. Odwróciłam się.
- Nie jestem wampirem, a słońce mi nie przeszkadza. - odpowiedziałam. - Jestem Noriko.
- A ja Hope.
- Jesteś zwykłym człowiekiem. - stwierdziłam.
(Hope?)